Zakir Kaya : Kaz göndersem yolar mısın?

 

Çok soğuk bir kış günü padişah, tebdil-i kıyafet gezmeye karar vermiş. Yanına baş vezirini alıp yola çıkmış. Bir dere kenarında çalışan yaşlı bir adam görmüşler.

Adam elindeki derileri suya sokup, döverek tabaklıyormuş. Padişah, ihtiyarı selamlamış:

- Selamünaleyküm ey pir‘i fani...

- Ve aleykümselâm ey serdar‘ı cihan... Padişah sormuş:

- Altılarda ne yaptın?"

- Altıya altı katmayınca, otuz ikiye yetmiyor... Padişah gene sormuş:

- Geceleri kalkmadın mı?"

- Kalktık... Lakin ellere yaradı...

Padişah gülmüş:

- Bir kaz göndersem yolar mısın?

- Hem de ciyaklatmadan...

Padişahla baş vezir adamın yanından ayrılıp yola koyulmuşlar. Padişah baş vezire dönmüş:

- Ne konuştuğumuzu anladın mı?"

- Hayır padişahım... Padişah sinirlenmiş:

- Bu akşama kadar ne konuştuğumuzu anlamazsan kelleni alırım.

Korkuya kapılan baş vezir, padişahı saraya bıraktıktan sonra telaşla dere kenarına dönmüş. Bakmış adam hâlâ orada çalışıyor.

Ne konuştunuz siz padişahla... Adam, baş veziri şöyle bir süzmüş:

- Kusura bakma. Bedava söyleyemem. Ver bir yüz altın söyleyeyim. Baş vezir, yüz altın vermiş.

- Sen padişahı, serdar-ı cihan, diye selamladın. Nereden anladın padişah olduğunu.

- Ben dericiyim. Onun sırtındaki kürkü padişahtan başkası giyemezdi.

Vezir kafasını kaşımış.

- Peki, altılara altı katmayınca, otuz ikiye yetmiyor ne demek?

Adam, bu soruya cevap vermek için de bir yüz altın daha almış.

- Padişah, altı aylık yaz döneminde çalışmadın mı ki, kış günü çalışıyorsun, diye sordu. Ben de, yalnızca altı ay yaz değil, altı ay da kış çalışmazsak, yemek bulamıyoruz dedim. (32 ise ağızdaki dişten kinaye, boğaz)

Vezir bir soru daha sormuş...

- Geceleri kalkmadın mı ne demek?"

Adam bir yüz altın daha almış.

- Çocukların yok mu diye sordu. Var, ama hepsi kız. Evlendiler, başkasına yaradılar, dedim...

Vezir gene kafasını sallamış.

- Bir de kaz gönderirsem dedi, o ne demek...

Adam gülmüş.

- Onu da sen bul...

Bilgelik ömrümüze anlam katmakla kalmayıp imtihanı kazanmamızı da sağlar. Makamlar gelip geçicidir. Önemli olan bulunulan mevkiin hakkını verebilmektir.